مطالعه ی پتانسیومتری سیستم های انتقال پروتون شامل پیریدین- 2و6- دی تیوکربوکسیلیک اسید، دی پیکولینیک اسید و پیروملیتیک اسید و برخی از مشتقات آمین ها و آکریدین ها و کمپلکس های آن ها با بعضی از یون های فلزی و اندازه گیری مقادیر بسیار کم یون آلومینیم (iii) به روش اسپکتروفوتومتری پس از استخراج نقطه ابری

در قسمت اول این تحقیق، تعادلات تشکیل کمپلکس، پایداری سیستم های انتقال پروتون، کمپلکس های دوتایی و سه تایی بین پیریدین- 2و6- دی تیو کربوکسیلیک اسید (pdtc)، دی پی کولینیک اسید (pydc) و پیروملیتیک اسید (btch4) به عنوان لیگاندهای اسیدی و برخی لیگاندهای بازی مثل 1و2- دی آمینوپروپان (1,2-pn)، 1و3- دی آمینوپروپان (1,3-pn)، 1و4- دی آمینوبوتان (bda)، 6- متیل اوراسیل (6-mu)، 2- آمینو پیریمیدین (2-apym)، آکریدین (acr)، 9- آمینو آکریدین (aacr)، ملامین (tata) با برخی یون های فلزی واسطه و سنگین از قبیل : منگنز (ii)، آهن (iii)، کبالت (ii)، نیکل (ii)، مس (ii)، روی (ii)، کادمیم (ii)، اورانیم به روش پتانسیومتری در محیط های آبی یا مخلوط حلال مورد مطالعه قرار گرفت و نتایج با اطلاعات طیفی ir، nmr یا x-ray در حالت جامد مقایسه شد. تمام مراحل تیتراسیون? در دمای 1/0±0/25 درجه?سانتی?گراد و قدرت یونی 10/0 مولار پتاسیم نیترات یا 1/0 مولار سدیم پرکلرات انجام گردید. ثابت های پروتونه شدن لیگاندها و ثابت های پایداری گونه های انتقال پروتون و کمپلکس های فلزی آن ها با استفاده از داده?های حجم- phحاصل، توسط برنامه کامپیوتری best محاسبه گردید. منحنی?های توزیع گونه های انتقال پروتون و گونه ها در غیاب و حضور یون?های فلزی مذکور بر اساس تابعی از ph با استفاده از برنامه?های spe و sp ترسیم گردید. در نهایت با استفاده از دیاگرام های توزیع، گونه های با بیشترین فراوانی مشخص شدند. در قسمت دوم این تحقیق، روشی ساده، سریع و حساس برای استخراج، پیش تغلیظ و اندازه گیری یون آلومینیم (iii) در نمونه های حقیقی ارائه شده است. روش کار بر اساس استخراج کمپلکس آلومینیم- کینوزارین در محیط های مایسلی با افزودن ماده فعال سطحی تریتون 114- x می باشد. پس از جدایی فازها، فاز غنی از ماده فعال سطحی در حلال استونیتریل حل گردید و یون آلومینیم با استفاده از روش اسپکتروفوتومتری اندازه گیری شد. در این راستا اثر عوامل مختلف از قبیل ph، غلظت لیگاند، مقدار تریتون 114- x، دما، زمان حرارت دادن و اثر یون های مزاحم بر کارایی روش بررسی گردید. حد تشخیص، فاکتور پیش تغلیظ و فاکتور بهبود برای روش مورد مطالعه به ترتیب مقادیر 09/2 نانوگرم بر میلی لیتر، 15 و 700 به دست آمد. این روش با موفقیت برای تعیین مقدار یون آلومینیم (iii) در نمونه های آبی مختلف به روش افزایش استاندارد به کار گرفته شده است.